نوشهر- ایرنا- روزگاری با شور و عشق فراوان با دار قالی همراهی میکردیم، زندگی مان رونقی داشت و فرزندانمان بی دغدغه شور بافتن داشتند، گنج بیشتر از رنج دیده می شد، صفای هر خانه ای یک کارگاه قالی بود اما امروز این گنجینه و ثروت پس از چهاردهه بی توجهی و حمایت نشدن بهتدریج در اذهان کلاردشت در حال فراموشی است.
دیدگاهتان را بنویسید