تهران- ایرنا- در تاریکی مطلق، صدای تلفنی که دیگر کسی جوابش را نمیدهد، ما را به درون تونلی میبرد که روشناییاش را کارگرانی به پیشانی بستهاند؛ نوری لرزان، محکوم به خاموشی. با خاموش شدنش، تیتراژ آغاز میشود؛ نه فقط مقدمهی یک داستان، که بیانیهای بصری از جهانی که در آن عدالت، مثل برق معدن، سهمیهبندی شده. جهانی که در آن زندگی، معطل پرداخت حقوق است و حقیقت و عدالت، پشت چراغقوهها پنهان میماند.
دیدگاهتان را بنویسید